تحصیلات
- کارشناسی ارشد معماری و شهرسازی دانشگاه ملی سابق (شهید بهشتی)؛ تاریخ اخذ ۱۳۴۸
- مطالعه معماری سنت
فعالیت‌های هنری
میرحسین موسوی در جوانی و در حال طراحی یک پروژه معماری.
کارهای هنری او بخصوص در زمینه نقاشی دارای کارهای برجسته‌ای است هر چند که نماد شهدای هفتم تیر را نیز او طراحی کرده‌است، به همین مناسبت ریاست فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی را نیز بر عهده دارد. همسر او زهرا رهنورد ریاست دانشگاه الزهرا را به عهده داشت او دانش آموخته علوم سیاسی است با این همه او نیز در عالم هنر دستی دارد تندیس «نرگس عاشقان» ساخته اوست که در میدان مادر (محسنی) در تهران نصب است.[ی / تخصص هنری: اصول اربعهٔ معماری سنتی، طرح مساجد
-
عضویت در نهادهای حکومتی
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام. اعضای این دو نهاد حکومتی را رهبر نظام جمهوری اسلامی انتخاب می‌کند.
-
فعالیت‌های علمی و هنری[۳]
- عضو هیئت علمی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس
- تالیف سه عنوان کتاب
- آثار نقاشی و برگزاری چندین نمایشگاه نقاشی به صورت انفرادی و جمعی
- طراحی مجموعهٔ کانون توحید، تهران ۱۳۵۰
- طراحی اداره مرکزی آب و فاضلاب اصفهان ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰
- طراحی طرح جامع دانشگاه شاهد
- طراحی تکیه (گلستان) شهدای اصفهان
- طراحی بنای یادبود شهید خرازی
- طراحی مجموعه فرهنگی - تجاری بین الحرمین در شیراز
- طراحی مسجد سلمان فارسی در نهاد ریاست جمهوری
- طراحی مرکز مطالعات استراتژیک
- طراحی سایت دانشگاه علامه طباطبایی
-
سوابق شغلی[۴]
- دبیر و مدیر مسؤول روزنامه جمهوری اسلامی
- رئیس ستاد انقلاب فرهنگی از سال ۱۳۶۰
- عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام از سال ۱۳۶۸ تاکنون
- استادیار علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس از سال ۱۳۶۸ تاکنون
- عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی از سال ۱۳۷۵ تاکنون
- رئیس فرهنگستان هنر ایران از سال ۱۳۷۸ تاکنون
کابینه‌ی اول میر حسین موسوی - سالهای ۶۰-۶۴ ردیف وزیر وزارت‌خانه ردیف وزیر وزارت‌خانه ۱ پرورش آموزش‌وپرورش ۱۲ نژادحسینیان راه ۲ نبوی پست ۱۳ محسن رفیقدوست سپاه ۳ ری شهری اطلاعات ۱۴ هاشمی صنایع ۴ نمازی دارایی ۱۵ نجفی علوم ۵ ولایتی امورخارجه ۱۶ معادیخواه ارشاد ۶ عسگراولادی بازرگانی ۱۷ توکلی کار ۷ منافی بهداشت ۱۸ نیک روش کشور ۸ تشکیل نشده بود تعاون ۱۹ گنابادی مسکن ۹ سلامتی کشاورزی ۲۰ محمد غرضی نفت ۱۰ اصغری دادگستری ۲۱ غفوری فرد نیرو ۱۱ محمد سلیمی دفاع ۲۲ بهزاد نبوی وزیر مشاور در امور اجرایی کابینه دوم میر حسین موسوی - سالهای ۶۴-۶۸ ردیف وزیر وزارت‌خانه ردیف وزیر وزارت‌خانه ۱ اکرمی آموزش‌وپرورش ۱۲ سعیدی کیا راه ۲ غرضی پست ۱۳ رفیقدوست سپاه ۳ ری شهری اطلاعات ۱۴ نبوی صنایع سنگین ۴ نمازی دارایی ۱۵ فرهادی آموزش عالی ۵ ولایتی امورخارجه ۱۶ خاتمی ارشاد ۶ عابدی جعفری بازرگانی ۱۷ سرحدی زاده کار ۷ مرندی بهداشت ۱۸ نوری کشور ۸ تشکیل نشده بود تعاون ۱۹ کازرونی مسکن ۹ زالی کشاورزی ۲۰ آقازاده نفت ۱۰ حبیبی دادگستری ۲۱ بانکی نیرو ۱۱ جلالی دفاع ۲۲ نامدار زنگنه جهاد انتخابات ریاست جمهوری هفتم و نهم
پس از برگزاری انتخابات مجلس پنجم و از میان رفتن حاکمیت مطلق جناح محافظه‌کار (جامعه روحانیت مبارز و تشکل‌های اسلامی همسو) در مجلس شورای اسلامی، سران گروه‌های خط امام (که بعدها به اصلاح‌طلبان معروف شدند) تلاش خود را برای انتخاب یک کاندیدا برای انتخابات ریاست جمهوری هفتم آغاز کردند. در جلسه ۸ اردیبهشت ۱۳۷۵ شورای هماهنگی گروه‌های خط امام (شش گروه همسو با مجمع روحانیون مبارز و مجمع حزب‌الله ـ فراکسیون اقلیت مجلس پنجم ـ) که با حضور محمد خاتمی، مهدی کروبی و محمد موسوی خوئینی‌ها (سه عضو بنیان‌گذار روحانیون مبارز) برگزار شد، پیشنهاد شد تا تمام تلاش برای متقاعد کردن میرحسین موسوی به حضور در انتخابات انجام گیرد و در صورت نپذیرفتن موسوی یکی از این سه عضو ارشد روحانیون کاندیداتوری را قبول کنند. این درحالی بود که حضور علی‌اکبر ناطق نوری رئیس وقت مجلس به عنوان نامزد محافظه‌کاران در انتخابات قطعی به نظر می‌رسید.
انتخاب میرحسین با این استدلال صورت می‌گرفت که او علاوه بر شهرت کافی در میان مردم به واسطه هشت سال ریاست دولت و محبوبیت در میان طبقات پائین و مذهبی احتمالا مورد حمایت کارگزاران سازندگی و جمعیت دفاع از ارزش‌ها نیز قرار خواهد گرفت و مجمع روحانیون مبارز نیز به احتمال فراوان سکوت سیاسی خود را شکسته و فعالیت خود را مجددا آغاز خواهد کرد.
موسوی که در ابتدا تأکید داشت به هیچ وجه تمایل و آمادگی برای حضور در انتخابات ندارد، در تیرماه پس از جلسات و درخواست‌های مکرر پذیرفت تا موضوع را مورد بررسی قرار دهد. روزنامه سلام که به همراه دوهفته‌نامه عصر ما تنها نشریات خط امام (جناح چپ) محسوب می‌شد اولین نشریه‌ای بود که این موضوع را در عرصه سیاسی و مطبوعاتی کشور مطرح کرد. در هفتم مرداد با چاپ عکس بزرگی از موسوی در صفحه اول به درخواست‌هایی که برای کاندیداتوری او می‌شود، اشاره کرد. در ۲۴ مرداد مجمع روحانیون مبارز به چهار سال کناره‌گیری خود از عرصه سیاسی کشور خاتمه داد و یک روز بعد از موسوی خواست درخواست کاندیداتوری را بپذیرد. چندی بعد شورای هماهنگی گروه‌های خط امام نیز موسوی را نامزد خود معرفی کرد. در ابتدای آبان ۱۳۷۵ حضور موسوی قطعی شده بود، به گفته محمد سلامتی دبیرکل سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران و عضو ارشد خط امام، در ملاقات روز سوم آبان با موسوی حتی در مورد مسائل جزئی انتخاباتی مانند مهیا کردن دفتر ستاد انتخاباتی هم صحبت شد. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران هم اعلام کرده بود که در روز هشتم آبان تجمعی را در مقابل خانه میرحسین برگزار می‌کند، اما موسوی در پیامی که در هفتم آبان منتشر شد، امتناع قطعی خود را از حضور در انتخابات اعلام کرد. محمد سلامتی معتقد است که امتناع موسوی قطعا به ملاقات‌هایی مربوط می‌شود که در سوم و ششم آبان از سوی تعدادی از سران جناح محافظه‌کار با او صورت گرفته بود.[۵]
حامیان موسوی پس از آن به سراغ محمد خاتمی رفتند و خاتمی توانست با یک پیروزی غیرمنتظره در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ کرسی ریاست جمهوری را از آن خود کند.
همین حکایت دعوت گسترده از مهندس موسوی در انتخابات ۸۴ هم تکرار شد که باز هم مهندس موسوی از نامزدی سر باز زد و از حضور ملت ایران عذر خواست.[۶]
انتخابات ریاست جمهوری دهم
جلسه سخنرانی در زنجانمهندس موسوی کاندیدای اصلاح طلبان در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری است که پس از بیست سال سکوت و کناره گیری از ورود به عرصه، در ۲۰ اسفند ۸۷ و پس از مدتها اما و اگر، با انتشار بیانیه‌ای رسماً اعلام کاندیداتوری کرد.[۷] محمد خاتمی در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۷ با انتشار بیانیه‌ای به طور رسمی از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری خرداد هشتاد و هشت به نفع او انصراف داد و عرصه را به میرحسین موسوی سپرد.[۸] جمعیت توحید و تعاون که اعضای ان از نزدیکان موسوی و خاتمی هستند در آستانه انتخابات ششمین مجمع خود را برگزار کرده‌اند. سایت کلمه نیز توسط این جمعیت راه اندازی شده که وبسایت رسمی موسوی شناخته می‌شود.[۹][۱۰]
تاکنون اکثر احزاب اصلاح‌طلب مانند جبهه مشارکت ایران اسلامی[۱۱]، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی[۱۲]، مجمع روحانیون مبارز[۱۳]، حزب کارگزاران سازندگی[۱۴]، حزب مردم سالاری[۱۵]، حزب اسلامی کار[۱۶]، حزب همبستگی[۱۷]، مجمع زنان اصلاح‌طلب[۱۸]جمعیت زنان جمهوری اسلامی، انجمن روزنامه‌نگاران زن و احزاب دیگر و همچنین شورای هماهنگی جبهه اصلاحات[۱۹] از او حمایت کرده‌اند.
-
منبع : ویکی پدیا
-
پستها
0 دیدگاه